siyah babetler

09.08.2010 gökçeada, türkiye

üç bin yıl sonra ayak izlerimize bakıp kaç numara ayakkabı giydiğimizi, boyumuzu, kilomuzu tahmin etmek gibi bir eyleme kalkışmayacakları için biraz üzüntü duymak çok da acınası olmamalı. vahşet dolu ve hatırlamak istemediğimiz görüntüleri hafızalardan silip geleceğe sadece güzelliklerimizi miras bıraktığımızda, içinde bulunduğumuz kandırmaca koca bir yalana dönüşecek. iş bu halde acınası durumumuz geleceğe bahşettiklerimizin karmaşık bir yansımasından ibaret. yansımaların nasıl şekilleneceğine ilişkin gerçekçi tahminlerde bulunamamak da acizliğimizin son noktası. bu nedenle ihtişamlı dünyamıza dair ipuçlarımız ayak izinden ibaret olsa diye dua etmemiz kaçınılmaz sonumuzu engellemek için tek şansımız gibi gözükmekte.

silinip gidecek olan her cisim gibi siyah babetler de. ayakların bıraktığı izlere biraz daha özen gösterilse daha iyi olmaz mıydı? tahmin edilemeyecek bir şey varsa o da siyah babetlerin içindeki ayakların ten rengi. bu rengin bıraktığı izleri beton blokların arasında arayacaklar. hollywood'daki izlerle karşılaştırıp türümüze dair minik bilgiler edinecekler. teorinin altında yatan temel düşüncenin insanlığın sahip olduğu tüm bilgi birikiminin nuh tufanı benzeri bir olayla yok olacağına dayandığını da belirtmeden geçmek büyük bir eksiklik olur. o gün geldiğinde bizim göstermediğimiz özeni, 'vah vah'larla anacaklar.

belli belirsiz siyah babetli ayaklar tarihe not düşemeyecek belki ve bu duruma saydamlığının sebep olduğunu öne süren düşüncesizler bulunacak; bu haldeyken bile betondan duvarların ve dolayısıyla modernizmin modern bir eleştirisi olarak sergilenirse, göz yaşlarımız en büyük mirasımız olacaktır.