özlemek

16.04.2011 cannes, fransa

-mademoiselle!


kadın bir an dönmek ister ama kendine seslenildiğinden emin olamaz, utanır biraz da. tekrar eder ses:


-mademoiselle! tu me manques...


kadın duraksar bu kez. tüm cesaretini toplar ve çevirir başını. yüzünü körfeze dönmüş beyaz fötr şapkalı bir adam oturmaktadır bankta. yaklaşıp sessizce; dokunmak ister omzuna ve sormak ister bana mı seslendiniz diye. özlemiştir bu sözcükleri duymayı öyle ki bir yabancı bile yetecektir ona. belki tanışabiliriz diye düşünür. sonra bu kadar çaresiz olduğu için kızar kendine.


tüm bu olanlar sadece birkaç saniyeyi yutmuştur zamanda. küçük bir an işte! kalbi güp güp atmaya başlar. iş bu karede görülen an vazgeçtiği ve yoluna devam ettiği andır. kalbi yerinden çıkacak gibi, elleri titrek, ayakları güçsüz, gözleri dolu, kızgın, kırgın, bıkkın...


dokunmayın;
dokunursanız ağlar.