kadın

31.01.2012 berlin, almanya

garson hiç şaşırmıyor halime. alışık olmalı iki kadehle tek başına oturan insalara. bir yudum kendim için alıyorum soldaki kadehten; bir yudum da yalnızlığım alıyor sağdakinden. deli bu kadın demeyeceklerini bilsem anlatırım hikayemi soranlara. hiçbir zaman bir ağacın dalı olabileceğimi hayal edemedim. incittiğim erkeklere hep aynı bahaneleri sundum: çocukluktan kalma yara izleri... acındırdım bedenimi, ruhumu, kişiliğimi! sadece geceleri hatırladım tanrı'yı, gündüzleri ise tüm isyanların öncü askeri... aslında bir uçurtma olduğumu söylemedim kimseye. belli etmeden dinledim çocuk seslerini. olmasın dedim çocuklarım, ya bir ağaca dönüşürsem dal olmaktan korkarken? geri dönmedim hiçbir zaman. silinsin ayak izlerim kuşlar tarafından. bu yüzden ekmek kırıntılarıyla dolu geçtiğim yollar. kırdığım kalpleri uçurtmamın ipine dizdim. şimdi bu masada yalnız oturuyorum, rahatsız edici bakışlara aldanmadan. şimdiye kadar aldattığım tüm erkeklerin şerefine içiyorum.

ağlayarak sevişen kadın